შეგვიძლია გავიხსენოთ ჩაიდნების მწარმოებელი ბრიტანული დარგი, რომლის პროდუქციაც მნიშვნელოვან როლს თამაშობდა ინგლისურ კულტურაში. თუმცა გაყიდვების დონე მაინც დაბალი იყო, მოგება კი განუხრელად იკლებდა მანამ, სანამ Philips Electronics-მა ბაზარზე არ გამოყარა ჩაიდნები, რომლებმაც წითელი ოკეანე ლურჯად აქცია. კომპანიამ საკითხი დამატებითი პროდუქტებისა და სერვისების სიბრტყეში განიხილა და დაინახა, რომ ჩაის მოდუღებისას უმთავრეს როლს ასრულებს არა ჩაიდანი, არამედ ისეთი დამატებითიპროდუქტი, როგორიცაა წყალი. პრობლემა კირში, რომელსაც ონკანის წყალი შეიცავდა და რომელიც ჩაიდნის კედლებზე დალექვის შემდეგ, ჩაიში ხვდებოდა. ჩაის სმის დაწყებამდე ბრიტანელები კოვზით იღებდნენ ფინჯნებიდან კირის ნამცეცებს. წყლის პრობლემას არანაირი კავშირი არ ჰქონდა ჩაიდნების მწარმოებელ დარგთან. ეს სულ სხვა დარგის - კომუნალური წყალმომარაგების პრობლემა იყო.

Philips Electronics-მა წყლის პრობლემაში ახალი შესაძლებლობები დაინახა. შედეგად, შეიქმნა ჩაიდანი, ცხვირში ჩატანებული ფილტრით, რომელიც წყალს ასუფთავებდა და კირის ნატეხებს ფინჯანში ჩავარდნის საშუალებას არ აძლევდა. ამან მკვეთრი ზრდა გამოიწვია დარგში, რადგან ადამიანებმა ძველი ჩაიდნების ახალი, ფილტრიანი ჩაიდნებით შეცვლა დაიწყეს. ნიმუშად კიდევ მრავალი იმ კომპანიის მოყვანა შეგვიძლია, რომლებიც ლურჯი ოკეანის შექმნის წადილმა იმავე გზით წაიყვანა. მაგალითად, მტვერსასრუტების მწარმოებელი კომპანია Dyson-ი, რომელიც ცდილობს, მტვრის კონტეინერების ყიდვისა და გამოცვლის პრობლემა თავიდან აარიდოს მომხმარებელს. Dyson-ი ამერიკულ ბაზარზე 2002 წელს გამოჩნდა. იმხანად შეერთებული შტატების მტვერსასრუტის ბაზრის მთლიანი ზომა დაახლოებით 4 მილიარდ აშშ დოლარს შეადგენდა. ბაზრის ლიდერები - მათ შორის, Hoover-ი, Electrolux-ი და Oreck Oreck-ი, საკმაოდ ცოტა ფულს შოულობდნენ თავიანთი ძირითადი მოდელების გაყიდვით, რომლებიც, ჩვეულებრივ, 75-დან 125 დოლარამდე ღირდა. მაგრამ მტვრის კონტეინერების გამოცვლისა და მათი ყიდვის საჭიროების მოსპობით Dyson-მა ლიდერის პოზიცია მოიპოვა დარგში, საგრძნობლად გაზარდა დარგი და თავისი პროდუქციის სამჯერ უფრო ძვირად გაყიდვაც შეძლო.

ლურჯი ოკეანის სტრატეგია - ჩან კიმი; რენე მობორნი