ჰარვარდ ბიზნეს რევიუს კვლევის თანახმად სტარტაპების წარუმატებლობის ქეისებიდან 60% ხდება გუნდის პრობლემების გამო და მართლაც იმაზე მეტად არაფერი ანგრევს სტარტაპის მაღალ პოტენციალს, როგორც „ადამიანური პრობლემები“. ეს პრობლემები როგორც წესი იმ არჩევანის შედეგია რომელსაც სტარტაპის დამფუძნებლები აკეთებენ გუნდის წევრების დამატებისას. სამმა ძირითადმა ფაქტორმა შესაძლოა განაპირობოს გუნდის ეფექტური მუშაობა: როლებმა (Roles), ურთიერთობებმა (Relationships) და ჯილდომ (Rewards), ე.წ სამი R. დამფუძნებლების ადრეული გადაწყვეტილებები განსაზღვრავს იმას თუ როგორ შეუძლია სამ R-ს გავლენა მოახდინოს სტარტაპის წარმატებაზე.
ვინაიდან სტარტაპი პირველ ეტაპზე ძირითადად ენთუზიაზმსა და მოტივაციაზე მუშაობს, ამიტომ ამ დროს მნიშვნელოვანია ისეთი გუნდის წევრების ყოლა რომელთა შორისაც ჯანსაღი ურთიერთობა იქნება, ეს კი განაპირობებს იმას, რომ თითოეულ წევრს საერთო მიზანი აქვს , უფრო მარტივად, რომ ვთქვათ საერთო პასუხი კითხვაზე - რატომ აკეთებენ სტარტაპს ? რა მიზანი აქვს თითოეულს.
სტარტაპის გუნდის შექმნისას პირველივე ეტაპზე მნიშვნელოვანია გუნდის ყველა წევრი შეთანხმდეს საერთო მიზანზე და სტარტაპის განვითარების შესაძლო სცენარებზე.
მეორე საკითხი - როლების განაწილება არის, რომელსაც არანაკლები მნიშვნელობა აქვს. მართალია ბევრი ექსპერტის აზრით, სტარტაპში ანტრეპრენერები ნებისმიერ როლს ირგებენ, განსაკუთრებით დასაწყისში შეიძლება გუნდში ერთი და იგივე პიროვნება იყოს დირექტორი და ასისტენტი, ან გაყიდვების აგენტიც - ეს სტარტაპისთვის ჩვეულებრივი მოვლენაა, თუმცა მიუხედავად ასეთი მორგებულების, მნიშვნელოვანია თავიდანვე ჩამოყალიბდეს და განისაზღვროს გუნდის წევრების ძირითადი პასუხისმგებლობები.
არსებობს ბევრი მოსაზრება, თუმცა ეს 6 როლი სტარტაპში აუცილებელია:[1]
გარდა ამ უნარებისა, საკმაოდ გავრცელებული საკითხია, რომ სტარტაპის გუნდში მნიშვნელოვანია ბიზნეს უნარების და ასევე ტექნიკური უნარების მქონე წევრების არსებობა, ვინაიდან სტარტაპების უმეტესობა ტექნოლოგიებს უკავშირდება, სწორედ ამიტომ IT სფეროს წარმომადგენელი გუნდში ნამდვილი საგანძურია.